Under the Sign of the Hardcore Mark (part 2)

Το Part 1 εδώ

Είναι αυτή η ικανότητα να δημιουργείται μουσικός εξτρεμισμός μέσα από μικρής διάρκειας τραγούδια, με στίχους φωτιά τόσο απλοϊκούς όσο η βάση των συναισθημάτων και πτυχών της ανθρώπινης φύσης που με κάνει να αγαπώ είδη όπως το hardcore punk ή το crust, η το μεταλλικό hardcore( αρνούμαι να το πω metalcore). Όπως προσπαθώ τα τελευταία χρόνια, έτσι και φέτος στο τέλος της χρονιάς θα περιέχω μίνι λίστα (γιατί μια ποτέ δεν είναι αρκετή) με αγαπημένα μου ακούσματα για αυτό το είδος. Αφορμή έτσι του σημερινού blog είναι 2 κυκλοφορίες που θα επιχειρήσουμε να τις σχολιάσουμε, αλλά και μια λίστα από κυκλοφορίες μέσα στο 2017 που μείνανε μαζί μας παραπάνω από μια εβδομάδα.


                                           Converge In Flight
Οι Converge ήταν είναι και θα είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό συγκρότημα. Αν δεχθούμε την ορολογία mathcore, θα πρέπει αμέσως αμέσως να κοιτάξουμε προς αυτού, αλλά κάτι τέτοιο δεν τους περιγράφει καθόλου ικανοποιητικά.Από το μνημειώδες και επιδραστικότατο πλέον, Jane Doe (2001) οι Converge επιχείρησαν να δομήσουν το χάος τους με post metal τεχνοτροπίες, να επιτρέψουν στις συνθέσεις τους να αναδείξουν με πιο συγκλονιστικό τρόπο τα συναισθήματα που εκφράζονται μέσα από τους ποιητικούς στίχους του Bannon, και όλα αυτά χωρίς να θυσιάζεται στιγμή η ορχηστρική επίθεση τους. Έκτοτε έχουν ένα τρομακτικό σερί ποιοτικότατων δίσκων μέχρι να φτάσουμε φέτος που κυκλοφορούν 5 χρόνια μετά το πανέμορφο All We Love We Leave Behind, το νέο τους άλμπουμ, The Dusk In Us.

Τι απαιτήσεις θα μπορούσε να έχει κάποιος οπαδός και μή, από μια νέα κυκλοφορία?Υπάρχει κάποιος τρόπος να μας εκπλήξουν ξανά?Ας κάνουμε μια παύση 44 λεπτών να ακούσουμε τον δίσκο και επανερχόμαστε. Ωραία, τώρα σκατά στα μούτρα μας που αμφισβητήσαμε. Οι Converge είναι εδώ, και παραμένουν επίκαιροι, φρέσκοι, ανανεωτικοί παθιασμένοι συναισθηματικοί, τεχνικοί και λυσσασμένοι. Ακολουθώντας την προδιαγεγραμμένη ροή των πραγμάτων που παρατηρείται δίσκο με δίσκο εδώ και 25 χρόνια, αφήνουν το όραμα και το ταλέντο τους να τους πάει σε μια περιοχή που θα νιώσουν άνετα να ικανοποιήσουν τις καλλιτεχνικές τους ορμές.

Αν είμαστε προσεκτικοί, που επιβάλλεται με ένα τέτοιο συγκρότημα, θα παρατηρήσουμε πως ουσιαστικά αυτό ακριβώς θέλαμε να ακούσουμε. Συναισθηματικές πανέμορφες στιγμές,mathcore ομοβροντίες, παθιασμένα φωναχτά ποιητικά τσιτάτα με φουλ metal riffing, όλα είναι εδώ. Τhey can tell us about pain. Η ικανότητα του τραγουδιστή και στιχουργού τους Bannon να παρουσιάζει τόσο ποιητικά και μεταφορικά καθημερινές στιγμές και πτυχές της ζωής του, να εξιστορεί δηλαδή οτιδήποτε του συνέβη στο ενδιάμεσο μεταξύ αυτού και του προηγούμενου δίσκου, παραμένει συναισθηματικά φορτισμένη και εξακολουθεί να βρίσκει κοινά σημεία επικοινωνίας με τον ακροατή.

Η παραγωγή του Kurt Ballou, που πλέον έχει εξελιχθεί σε guru του είδους,  είναι ταυτόχρονα οργανική, ωθεί τις περίτεχνες κιθάρες και τα απίστευτα τύμπανα μπροστά στην μείξη, αλλά επιτρέπει ανάμεσα στις γραμμές να ξεπροβάλλουν στιβαρές μπασογραμμές. Συνεπώς καταλήγουμε για ακόμη μια φορά σε 44 λεπτά σκεπτόμενη και συναισθηματικής έντασης, με τραγούδια δυναμίτες όπως τα A single Tear, Under Duress, Broken By light, Arkhipov Calm μεταλλικές στιγμές τεράστιας βαρύτητας και όγκου όπως το Wildlife, Trigger, Reptillian, και στιγμές μαγείας με ένα δομημένο χάος να τις σιγοντάρει όπως το ομότιτλο, το Ι can tell you about pain, και το πανέμορφο Thousands of Miles Between Us.

Οι Converge καταφέρνουν για ακόμη μια φορά να προσεγγίσουν το τέλειο, και να δώσουν και άλλη τροφή στο εξής, για εμάς παράδοξο. Κάθε τους κυκλοφορία να είναι από τις καλύτερες της χρονιάς,μεμονωμένα να είναι τρομερά ποιοτική, αλλά ως προς την δισκογραφία τους απλά να είναι άλλη μια καταχώρηση που θα ενισχύει τον μύθο και την εξωπραγματική τους διάρκεια.Was it Worth it?Φυσικά και ΝΑΙ.


                           



                                           Κάλεσμα Στο Ποίμνιο
Εδώ θα είμαι πιο περιεκτικός. Οι σπουδαίοι και παραγνωρισμένοι Αντι Mob κυκλοφόρησαν ένα split EP με τους Χωρίς Οίκτο.2 Συγκροτήματα που οι γνώστες της ελληνικής σκηνής αγαπάνε και εκτιμούν. Εμείς προσωπικά ασχοληθήκαμε με την συγκεκριμένη κυκλοφορία λόγω των AntiMob, αλλά οι Χωρίς Οίκτο είναι ένα, ας μου επιτραπεί ο Χαρακτηρισμός supergroup, της σκηνής, με μέλη από ΑντιMob, Sarabante, Cut off και Παροξυσμός.Συνεπώς μιλάμε για 9 λεπτά οικογενειακού διπλού από βετεράνους.

Στα σημεία, τα 2 τραγούδια των Antimob νικάνε τα 2 των Χωρίς Οίκτο, αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Είναι οι τρομερές σε μορφή σφηνακίου συνθέσεις, οι τρομεροί στίχοι, το θεόρατο D-Beat, οι neocrust προεκτάσεις, τα απίστευτα σόλο, οι μέταλ τεχνοτροπίες στα ριφφς. Τσαμπουκάς ένταση και το αίμα να βράζει, μέσα από καυστικούς στίχους και έντονη μουσική. Δεν έχει νόημα να γράφονται πολλά για τέτοιες κυκλοφορίες, αφού είναι καλύτερο αν αφήνεις την μουσική να μιλάει. Πραγματικά παντοδύναμη κυκλοφορία όμως.Και αυτά τα σόλο, και αυτοί οι στίχοι. και αυτό το τούπα τούπα. Hardcore punk of the highest order.



                       



                  Φετινές δισκάρες που αξίζει κανείς να επικεντρωθεί
Είναι άδικο να μην σχολιάσω αναλυτικότερα αυτές τις κυκλοφορίες αλλά let the music do the talking. Δισκάρες. Απίστευτες που συνολικά δείχνουν τις διάφορες μορφές που έχει το θηρίο στην σύγχρονη εποχή, και ας το μαθαίνουμε μερικές φορές από παλαίμαχους του είδους.Αν δεν ξέρουν αυτοί τότε ποιος?


Χαοτικό Τέλος - Υπόσχεση. Χρόνια μετά, επανέρχονται με κάτι που ίσως είναι το magnum Opus τους.Κατάμαυρο και συναισθηματικό.

Unsane - Sterilize. Οι θρύλοι Unsane που στα 90ς θερίζανε, που ενώνουν το μέταλ με το noise, ελαφρώς το ιindustrial, με το πανκ, συνεχίζουν το απίστευτο σερί τους με ένα τσαμπουκαλίδικο και τρομερό δίσκο.

All Pigs Must Die -  Hostage Animal. Πέρασε αρκετό διάστημα από τον προηγούμενο δίσκο τους, και το κενό τους καλύπτεται μόνο από αυτους, μίσος μηδενισμός και καμία χάρη σε κανέναν.

Tau Cross - Pillar Of Fire. Είμαι ένα supergroup (Voivod, Amebix μεταξύ άλλων) και θα σου συνδυάσω το crust(Baron στα φωνητικά ντε) με το μεταλ, με το country και θα χτυπήσω με 2η σερί δισκάρα τόσο θεωρίες συνομωσίας, όσο την πολιτική, και θα προσφέρω και μια συναισθηματική ενδοσκόπηση μέσω μεταφορών.

Dephosphorus - Impossible Orbits. Astro grind λένε, αδικείται σαν όρος, βέβαια δεν υπήρχε πριν από αυτούς. Προοδευτικοί τσιτωμένοι και μπαντάρα.Η ελληνική σκηνή είναι απίστευτη.

Wolfbrigade - Run With the Hunted .  Lycanthropunk το βαφτίζουν, αλλά μιλάμε για hardcore punk που διαθέτει σουηδικού death

Dead Cross - Dead Cross. Metal, progressive, punk, αλλά με τον Mike Patton στα φωνητικά ξέρεις ήδη πως θα ακούσεις κάτι διεστραμμένο και εντυπωσιακό.A, Lombardo(πρώην Slayer) στα τύμπανα. Τρομερή δισκάρα που μοιάζει και δεν μοιάζει με ότι περιμένεις.

Hexis - Tando Ashanti . Blackened hardcore crust από Δανία. Απίστευτη δουλειά.

Hive - Parasitic Twin. D-Beat Crust punk, στην 1η τους προσπάθεια, αρκετά σκοτεινοί αλλά πολύ πειστικοί.

Hellkeeper -  A World Within Flesh. Aπίστευτο blackened Hardcore που θα συγκινήσει, και πρέπει κατά την γνώμη μας, από οπαδούς του μέταλ μέχρι άτομα που ψάχνονται με powerviolence.Και φυσικά όλα τα ενδιάμεσα, Τρομερές συνθέσεις.

Σχόλια