The Horror Master



Επειδή είχαμε και στο χωρίο μας Halloween αποφασίσαμε σήμερα 31/10/17 να μπούμε στο κλίμα.Πρώτα επιχειρούμε σε ένα διαφορετικό άρθρο μας σήμερα, την πρώτη μας ερασιτεχνική όσο δεν πάει κριτική σε μια ταινία τρόμου, εγκαινιάζοντας δειλά δειλά μια νέα σειρά άρθρων στο blog. Τώρα έτσι όπως μας κόβουμε δεν θα σχετίζονται με ένα συγκεκριμένο είδος, ούτε θα επιδιώκουμε να έχουν μια συνάφεια με το μέταλ ή με τον χαρακτήρα της ιστοσελίδας. Επίσης δεν θα υπάρχουν τακτικές αναρτήσεις σχολιασμού ταινιών.Καταλήγουμε δηλαδή στο να εμφανίζουμε αραιά και που σχολιασμό ταινιών, σπάζοντας έτσι την μονοτονία των σπάνιων ήδη, αναρτήσεων μας για μουσική. Δείτε το λοιπόν ως ‘’αγροτικό’’ και ερασιτεχνική εξάσκηση, για κάτι που μπορεί, ποιος ξέρει να εξελιχθεί και σε κάτι σημαντικότερο στο μέλλον.

Ας επανέλθουμε στο θέμα μας. Ο τρόμος με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, έχει επηρεάσει το γούστο μας στην μουσική καθώς και το αισθητικό μας κριτήριο για την εκμετάλλευση του ελεύθερου (γελάμε) χρόνου μας. Βιβλία, ταινίες, σειρές οτιδήποτε. Συνεπώς όπως κάνουμε με την 4η Μαΐου για τα SW, έτσι και σήμερα τιμάμε την μέρα.Για να την τιμήσουμε μουσικά, και συγκεκριμένα όσον αφορά την σημερινή μας θεματική θα πάμε 30 χρόνια πίσω.Συγκεκριμένα, Τότε δεν ήταν Halloween ήταν λίγο πιο πριν.21 Οκτωβρίου για την ακρίβεια.

΄Ηταν η χρονιά που στιγμάτισε ένα νεαρό ζευγάρι, τον Jonathan και την Miriam που μόλις είχαν μετακομίσει σε μια παλιά έπαυλη που κληρονόμησε ο Jonathan.Αυτόματα το κλίμα θυμίζει 1845.Κατά την άφιξη τους 7 καβαλάρηδες τους προειδοποιούν ότι δεν πρέπει να μείνουν στο σπίτι.Το ζευγάρι μένει όμως, και έτσι στην 1η του νύχτα εκεί, ένα φάντασμα, πρώην ένοικος, μιλάει στον Jonathan σχετικά με ένα αγέννητο παιδί του παρελθόντος και την σχέση του με την Miriam.

Στην προσπάθεια του φαντάσματος να πείσει τον Jonathan να σκοτώσει την Miriam θα του μιλήσει για το τι συνέβη στην έπαυλη το 1777.Μια ιστορία που περιλαμβάνει μοιχεία, δολοφονία μιας εγκύου και μουμιοποίηση του πρόωρα νεκρού αγέννητου παιδιού της από τον δολοφόνο. Τοποθετημένο σε μια σαρκοφάγο για κάποιο άγνωστο λόγο, το παιδί παίρνει το όνομα Abigail.Ύστερα από αυτή την εξωφρενική συζήτηση με το οικογενειακό φάντασμα, το ζευγάρι έρχεται αντιμέτωπο με οιωνούς, σκοτεινούς επικίνδυνους, θανάσιμους.


Η Miriam τελικά κατανοεί πως είναι έγκυος, όμως η αφύσικη εγκυμοσύνη της αναγκάζει τον Jonathan να διαπιστώσει την αλήθεια στις ιστορίες του φαντάσματος. Το παιδί που κυοφορεί η Miriam σχετίζεται με το πνεύμα της Abigail η οποία την κυριεύει.Ο Jonathan διαπληκτίζεται με την Αbigail που ελέγχει το σώμα της Miriam. ‘’ Είμαι ζωντανή μέσα στην γυναίκα σου, η Miriam είναι νεκρή.’’ Η Miriam όμως ανακτά για λίγο τον έλεγχο και προτρέπει στον Jonathan να την σκοτώσει για να γλιτώσουν από το πνεύμα της Abigail.Με τον ίδιο τρόπο μάλιστα που ο πρόγονος του είχε σκοτώσει την αυθεντική μητέρα της Abigail.

Ο Jonathan προσπαθεί να πετάξει την Miriam από τα σκαλιά. Σε ένα παιχνίδι της μοίρας όμως, η Miriam σκοτώνει τον Jonathan και ύστερα γεννάει την Abigail.Η γέννα όμως προκαλεί τον θάνατο της Miriam η οποία έκτοτε κάθε Ιούλιο θα ακούγεται να ουρλιάζει στα σκαλιά που πέθανε ο άντρας της, όπως και στο παρελθόν η νεκρή μητέρα. Οι καβαλάρηδες καιρό μετά, επιστρέφουν  στην έπαυλη, όπου βρίσκουν το μωρό Abigail να είναι στην σαρκοφάγο που στέγαζε το αρχικό της σώμα, λογικά καταβροχθίζοντας το. Την θάβουν και την ασφαλίζουν μες το δάσος, προσπαθώντας έτσι να γλιτώσουν από μια μελλοντική μετενσάρκωση της, δίνοντας ένα τέλος στην κατάρα της οικογένειας La Fay.

Λέμε τέλος γιατί μπορεί η ιστορία να συνεχίστηκε σε ένα 2ο κεφάλαιο χρόνια αργότερα, αλλά από σεβασμό στον δημιουργό δεν θα του δώσουμε σημασία. Στην τελική, ο τιτανομέγιστος παραμυθάς και θεϊκός ερμηνευτής που ονομάζεται Κing Diamond, δεν ήταν ότι δεν ήξερε να δημιουργεί εξίσου σπουδαία sequels. Το έκανε με το φοβερό και τρομερό Conspiracy, συνεχιστή του magnum opus του, Them. Ναι επιλέξαμε για την σημερινή μέρα να καταπιαστούμε με την επαίτειο 30 χρόνων από όταν κυκλοφόρησε το μνημείο που ονομάζεται Abigail.

Στο μέταλ συνήθως η μουσική έρχεται πρώτη σε σχέση με τους στίχους. Για τον Δανό γίγαντα όμως οι στίχοι κατείχαν εξίσου σημαντική θέση στις δουλείες του, δημιουργώντας σχεδόν πάντοτε απόκοσμες τρομακτικές ιστορίες οι οποίες όπως στην περίπτωση αυτή, συνδυάζονται και με εμβληματική, μνημειώδη, άπιαστη ενορχήστρωση, που παίζει καθοριστικό ρόλο στην δημιουργία κλίματος και ατμόσφαιρας, και δεν πάρχει απλά για να σιγοντάρει το concept. Ο King Diamond με αυτό τον δίσκο πιάνει δυσθεώρητα στανταρ ακόμη και για τους θρύλους της μουσικής αυτής, και ας τα ξεπερνάει , κατ΄εμάς ένα χρόνο μετά. Ο τρόμος προσωποποιημένος, η επιρροή του και με τα 2 συγκροτήματά του στο heavy/extreme metal τεράστια αλλά και συχνά παραγνωρισμένη, όμως μια τέτοια μέρα αξίζει όλοι μας να επισκεπτούμε, αν δεν το έχουμε κάνει ήδη, κάποια ιστορία τρόμου του, και να τον ακούσουμε να μας αφηγείται σκηνικά και εικόνες δαιμονικές και τρομακτικές.

Γιατί ο βασιλιάς δεν είναι μόνο τα ανατριχιαστικά του falsetto, ή το make- up του, είναι η ατμόσφαιρα και οι μνημειώδεις στιγμές αρτιότατης metal σύνθεσης που υπάρχουν στην τεράστια δισκογραφία του. Ο King Diamond, είναι ήταν και θα είναι, κάτι παραπάνω από cool μουσική για εμάς, αλλά μια πύλη, η οποία τόσο με τις solo δουλειές της όσο και με τους μυθικούς και διαβολικά τέλειους Mercyful Fate, που μας πέρασε στη Άλλη πλευρά και δεν γυρίσαμε σχεδόν ποτέ από εκεί. Κάθε μέρα αναζητούμε σκοτάδι στην μουσική μας, προσπαθούμε να μην Σπάμε τον Όρκο και θυμόμαστε πως το Αmon ανήκει σε Αυτούς.

                     



                     


Δεν ήταν όμως μόνο ο αξιαγάπητος Βασιλιάς αυτός που άνοιξε την πόρτα για την άλλη πλευρά. Ένας από τους κλειδοκράτορες πρόσφατα απεβίωσε, υπενθυμίζοντας μας στα λόγια του δικού του συγκροτήματος, πως Only Death Is Real.

Martin Eric Ain, δεν θα σου γράψω επικήδειο, αλλά θα σου πω μόνο ένα τεράστιο ευχαριστώ. Γιατί εσύ μαζί με τον τύπο που έχω στον τίτλο του site, δημιουργήσατε το αγαπημένο μου συγκρότημα, και μου προσφέρατε μια άλλη οπτική στον τρόμο και στο μεταφυσικό, με μυήσατε σε τόσες μορφές τέχνης πέρα από την δική σας. Με κάνατε να σας έχω ώς κριτήριο σύγκρισης σχεδόν κάθε μουσικής κυκλοφορίας που άκουσα, ύστερα από εσάς, Γιατί oι Celtic Frost ήταν και δικό σου παιδί, και δεν ήσουν απλά ο μπασίστας αλλά ο έτερος πόλος ενός τρομερά εμπνευσμένου δίπολου. Γιατί ήσουν οραματιστής και γεμάτος δαίμονες, ανησυχίες, έμπνευση και εφιάλτες. Γιατί παρακινούσες τονFischer να γράφει μνημειώδη μουσική έχοντας σαν πηγή τις επιρροές που έφερες εκτός του τότε περιορισμένου μέταλ. Γιατί το Μonotheist είναι και δικό σου παιδί και γιατί δεν έφταιγες εσύ για την διάλυση του συγκροτήματος. Για όλα. Mortui Vivos Docent.



                         




Bonus : Επειδή ο καλύτερος για να αφηγείται τις ιστορίες του Βασιλιά είναι ο ίδιος, ας τον απολαύσουμε να μας αφηγειται το concept ενός μεταγενέστερου δισκου του, με την κατάλληλη ατμόσφαιρα :



                  

Σχόλια