Under the Sign of the Hardcore Mark
It's that time of the year again...που λένε και στο χωριό μου. Τέλη της χρονιάς, κάθε internetάκιας μουσικόφιλος που σέβεται τον nerd αυτό τίτλο του θα αρχίσει να φτιάχνει λίστες.Σε όλους αρέσουν οι λίστες στην τελική! Κάθεσαι συγκρίνεις τις επιλογές σου με άλλων blogs/webzines/forums/metal sites και αναλόγως κράζεις η αποθεώνεις τον εκάστοτε συντάκτη. Φέτος ειδικά ο όγκος των νέων κυκλοφοριών έσκασε σαν tsunami (όχι Blood Tsunami). Και κάθεται που λες ο καθένας στον υπολογιστή του και σκέφτεται πως θα τους χωρέσει όλους πως δεν θα αδικήσει κανένα συγκρότημα, πως θα φανεί ψαγμένος με το underground πως πως. Ε λοιπόν πρίν αρχίσω και εγώ να πετάω την λίστα μου σαν διαδικτυακό ψώνιο θα κάνω με αφορμή κάποιες φετινές κυκλοφορίες μια αναδρομή στους αγαπημένους μου crust punk/ hardcore/mathcore-metalcore/powerviolence δίσκους γιατί αυτή την χρονιά για κάποιο λόγο άκουσα πολύ από αυτά τα υποείδη.
Καλύτερα όμως να πάρουμε τα πράγματα με την σειρά.Τα προαναφερθέντα είδη μουσικής έχουν ένα πολύ συγκεκριμένο κοινό που απευθύνονται και ίσως και από το γεγονός ότι το metalcore λόγω του ξεσπάσματος στο mainstream metal που είχε κάποια χρόνια πριν-άρα και της άπειρης σαβούρας που βγήκε στην επιφάνεια- είναι κατακριτέο από αρκετούς metalheads (και από εμένα) κάνει το άρθρο αυτό λίγο άκυρο για το παρόν blog.Παρ' όλα αυτά όμως υπάρχουν κυκλοφορίες και συγκροτήματα που αν και γενικά τα υποείδη αυτά πλειοψηφικά are not my cup of tea, που μου κάνανε εντύπωση.
Η αρχή με το συγκεκριμένο στυλ μουσικής έγινε όταν άκουσα για πρώτη φορά το The Cult is Alive απο τους ημίθεους Darkthrone (τελικά είναι χωμένοι σε σχεδόν όλα τα είδη μουσικής που μου αρέσουν), το Wolverine Blues των Entombed καθώς φυσικά και τα άπαντα από Hellhammer και τα πρώτα Venom. Oπότε είχαν μπει οι βάσεις και το αυτί μου είχε δοκιμασθεί για αρχή στις βάσεις αυτού του στυλ μουσικής έκφρασης. Τι εννοώ? Ο εν λόγω δίσκος των Darkthrone ήταν κάτι σαν blackened crust punk, το οποίο επηρεάστηκε πολύ σαν είδος από τους ρυθμούς και τα drums των Hellhammer.
Οι οποίοι Hellhammer με την σειρά τους επηρεάστηκαν απo Discharge εν μέρει που είναι αυτοί που ορίσανε το D-beat (εξ'ου και το D) το οποίο το δανείστηκαν οι Entombed κατά την δημιουργία του χαρακτηριστικού σουηδικού death.
Από τους Discharge πέρασα ψάχνοντας το crust στους γεννήτορες του είδους Amebix και τους Hellbastard και από εκεί στους Σουηδούς θρύλους του είδους Anti Cimex καθώς και λιγότερο τους Extreme Noise Terror. Σημαντικό είναι να αναφερθεί ότι λόγω καθαρά περιέργειας άκουσα και πλέον τρέφω αγάπη για τους Dillinger Escape Plan (έπρεπε να ακούσω mathcore, μα όνομα και αυτό?)
H λογική συνέχεια ήταν να οδηγηθώ στους μέντορες των DEP και ιστορικό όνομα και επιδραστικό στον χώρο του mathcore/hardcore/metalcore τους Converge.και εκεί έπαθα λίγο την πλάκα μου.Χαοτικές επιθέσεις με δομή και τεχνική και ουσιαστικό θυμό και μίσος.Καμία σχέση με την σαβούρα που θεωρείται metalcore και τρώγαμε στην μάπα πόσα χρόνια. Οι Converge (δεν με έχουν ανάγκη προφανώς) είναι ένας γίγαντας του χώρου και με τρομερή δισκογραφία.Απλά ακούστε το Jane Doe, ένα δίσκο σταθμό για το είδος.
Αφού ορίσθηκαν οι απαρχές της μουσικής αυτής εξερεύνησης και οι σαφείς κατευθυντήριες γραμμές που μου καθόρισαν ποια πλευρά και στυλ προτιμάω πέον απο τα εξής υποείδη, ήρθε η ώρα να πραγματοποιήσω την πρώτη μου λίστα για φέτος, αυτή με τους αγαπημένους μου hardcore/d-beat/crust/metalcore ακόμα και με τεχνική η επιρροές απο black ή death.
Tau Cross - Tau Cross(2015). Supergroup με μέλη των Amebix, Voivod μεταξύ άλλων.
Cult Leader - Lightless Walk(2015). H συνέχεια των σπουδαίων Gaza με άλλο frontman.( βλέπε παρακάτω)
Gaza - No Absolutes in Human Suffering(2012). Τρομερό ψαγμένο και επιθετικό mathcore.
Nails - Abandon All Life(2010). Τρομερή επίθεση σε σφηνάκι βέβαια, αλλά από τα σπουδαία ονόματα του χώρου.
All Pigs Must Die - Nothing Violates This Nature(2013). φτάνει έως και το grind, ένας από τους δίσκους που επηρεάστηκαν και από το swedeath.
Trap Them - Blissfucker (2014). Ετσι χώνε swedeathcore να τρελαινόμαστε.
Wolfbrigade(αρχικά Wolfpack) - In Darkness You Feel No Regrets(2003). H καλύτερη εκμετάλλευση του ήχου των Entombed/Dismember με μέλη των Anti Cimex να έχουν κάνει το πέρασμα τους.
Skitsystem - Stigmata(2006). Συνεχής επίθεση από την Σουηδία.
Black Breath - Slaves Beyond Death(2015). Από τους καλύτερους φετινούς δίσκους, εδώ η μετατροπή σε death metal powerhouse ολοκληρώνεται, τα προηγούμενα ήταν πιο hardcore.(check also Bastard Priest)
Martyrdöd - Elddop(2014). Ένα ανακάτεμα ειδών με αρκετές δόσεις black metal riffing και feeling.Εξαιρετική κυκλοφορία.
Κvelertak-Kvelertak(2010). Αχταρμάς είπαμε, από punk rock και hardcore μέxρι black 'n' roll.So much fun.
Kataxnia - Kataxnia (2014). Ελληνική σκηνή part 1.
Lethe - Lethe (2013). Ελληνική σκηνή part 2.
Anti Mob - Antimob (2012). Ελληνική σκηνή part 3. Από τα πρώτα μου ακούσματα του είδους.
Dishammer - Under the Sign of the D-Beat Mark(2010). What the title said.
Oathbreaker - Eros/Anteros(2012). Έντεχνο hardcore.
Kickback - Et Le Diable Rit avec Nous(2011). Οι Γάλλοι τελικά είναι ανώμαλοι και ακραίοι σε κάθε είδος ακραίας μουσικής που ανακατεύονται.
Plebean Grandstand - Lowgazers(2014).Mathcore με Deathspell Omega και avant garde black επιρροές να πουμε!!
Υ.Γ.Το Ravenous Solemnity από Dephosphorus πιάνεται? Astrogrind λένε..τώρα δεν είμαι και ο πιο ειδικός αλλά ακούστε και κρίνετε.
Καλύτερα όμως να πάρουμε τα πράγματα με την σειρά.Τα προαναφερθέντα είδη μουσικής έχουν ένα πολύ συγκεκριμένο κοινό που απευθύνονται και ίσως και από το γεγονός ότι το metalcore λόγω του ξεσπάσματος στο mainstream metal που είχε κάποια χρόνια πριν-άρα και της άπειρης σαβούρας που βγήκε στην επιφάνεια- είναι κατακριτέο από αρκετούς metalheads (και από εμένα) κάνει το άρθρο αυτό λίγο άκυρο για το παρόν blog.Παρ' όλα αυτά όμως υπάρχουν κυκλοφορίες και συγκροτήματα που αν και γενικά τα υποείδη αυτά πλειοψηφικά are not my cup of tea, που μου κάνανε εντύπωση.
Η αρχή με το συγκεκριμένο στυλ μουσικής έγινε όταν άκουσα για πρώτη φορά το The Cult is Alive απο τους ημίθεους Darkthrone (τελικά είναι χωμένοι σε σχεδόν όλα τα είδη μουσικής που μου αρέσουν), το Wolverine Blues των Entombed καθώς φυσικά και τα άπαντα από Hellhammer και τα πρώτα Venom. Oπότε είχαν μπει οι βάσεις και το αυτί μου είχε δοκιμασθεί για αρχή στις βάσεις αυτού του στυλ μουσικής έκφρασης. Τι εννοώ? Ο εν λόγω δίσκος των Darkthrone ήταν κάτι σαν blackened crust punk, το οποίο επηρεάστηκε πολύ σαν είδος από τους ρυθμούς και τα drums των Hellhammer.
Οι οποίοι Hellhammer με την σειρά τους επηρεάστηκαν απo Discharge εν μέρει που είναι αυτοί που ορίσανε το D-beat (εξ'ου και το D) το οποίο το δανείστηκαν οι Entombed κατά την δημιουργία του χαρακτηριστικού σουηδικού death.
H λογική συνέχεια ήταν να οδηγηθώ στους μέντορες των DEP και ιστορικό όνομα και επιδραστικό στον χώρο του mathcore/hardcore/metalcore τους Converge.και εκεί έπαθα λίγο την πλάκα μου.Χαοτικές επιθέσεις με δομή και τεχνική και ουσιαστικό θυμό και μίσος.Καμία σχέση με την σαβούρα που θεωρείται metalcore και τρώγαμε στην μάπα πόσα χρόνια. Οι Converge (δεν με έχουν ανάγκη προφανώς) είναι ένας γίγαντας του χώρου και με τρομερή δισκογραφία.Απλά ακούστε το Jane Doe, ένα δίσκο σταθμό για το είδος.
Αφού ορίσθηκαν οι απαρχές της μουσικής αυτής εξερεύνησης και οι σαφείς κατευθυντήριες γραμμές που μου καθόρισαν ποια πλευρά και στυλ προτιμάω πέον απο τα εξής υποείδη, ήρθε η ώρα να πραγματοποιήσω την πρώτη μου λίστα για φέτος, αυτή με τους αγαπημένους μου hardcore/d-beat/crust/metalcore ακόμα και με τεχνική η επιρροές απο black ή death.
Tau Cross - Tau Cross(2015). Supergroup με μέλη των Amebix, Voivod μεταξύ άλλων.
Cult Leader - Lightless Walk(2015). H συνέχεια των σπουδαίων Gaza με άλλο frontman.( βλέπε παρακάτω)
Gaza - No Absolutes in Human Suffering(2012). Τρομερό ψαγμένο και επιθετικό mathcore.
Nails - Abandon All Life(2010). Τρομερή επίθεση σε σφηνάκι βέβαια, αλλά από τα σπουδαία ονόματα του χώρου.
All Pigs Must Die - Nothing Violates This Nature(2013). φτάνει έως και το grind, ένας από τους δίσκους που επηρεάστηκαν και από το swedeath.
Trap Them - Blissfucker (2014). Ετσι χώνε swedeathcore να τρελαινόμαστε.
Wolfbrigade(αρχικά Wolfpack) - In Darkness You Feel No Regrets(2003). H καλύτερη εκμετάλλευση του ήχου των Entombed/Dismember με μέλη των Anti Cimex να έχουν κάνει το πέρασμα τους.
Skitsystem - Stigmata(2006). Συνεχής επίθεση από την Σουηδία.
Black Breath - Slaves Beyond Death(2015). Από τους καλύτερους φετινούς δίσκους, εδώ η μετατροπή σε death metal powerhouse ολοκληρώνεται, τα προηγούμενα ήταν πιο hardcore.(check also Bastard Priest)
Martyrdöd - Elddop(2014). Ένα ανακάτεμα ειδών με αρκετές δόσεις black metal riffing και feeling.Εξαιρετική κυκλοφορία.
Κvelertak-Kvelertak(2010). Αχταρμάς είπαμε, από punk rock και hardcore μέxρι black 'n' roll.So much fun.
Kataxnia - Kataxnia (2014). Ελληνική σκηνή part 1.
Lethe - Lethe (2013). Ελληνική σκηνή part 2.
Anti Mob - Antimob (2012). Ελληνική σκηνή part 3. Από τα πρώτα μου ακούσματα του είδους.
Dishammer - Under the Sign of the D-Beat Mark(2010). What the title said.
Oathbreaker - Eros/Anteros(2012). Έντεχνο hardcore.
Kickback - Et Le Diable Rit avec Nous(2011). Οι Γάλλοι τελικά είναι ανώμαλοι και ακραίοι σε κάθε είδος ακραίας μουσικής που ανακατεύονται.
Plebean Grandstand - Lowgazers(2014).Mathcore με Deathspell Omega και avant garde black επιρροές να πουμε!!
Υ.Γ.Το Ravenous Solemnity από Dephosphorus πιάνεται? Astrogrind λένε..τώρα δεν είμαι και ο πιο ειδικός αλλά ακούστε και κρίνετε.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου