You cannot escape the beast...
...when you wear his mark.
Αν παίζανε και το Lain with the Wolf οι Primordial την Παρασκευή που μας πέρασε τότε θα μιλούσαμε για υπερβατική εμπειρία.Τώρα ήταν απλά μια από τις καλύτερες συναυλίες (παίζει ρόλο που τους έβλεπα και πρώτη φορά νομίζω) που έχω παρακολουθήσει.Σημασία έχει ότι την ατμόσφαιρα που δημιουργούν τα κομμάτια τους, αλλά και τέτοιο larger than life frontman δεν νομίζω να έχουν πολλά συγκροτήματα στον κόσμο. Πολύ θετικές εντυπώσεις μου άφησαν και οι Mahakala, Battleroar που ανέλαβαν τον άχαρο ρόλο να ανοίξουν το live μπροστά σε ένα διψασμένο κόσμο, αποφασισμένο να γίνει ένα με κάθε στίχο κάθε βλέμμα του Averill και κάθε νότα που έβγαινε από τα μουσικά όργανα των Ιρλανδών.
Δύο μέρες μετά, την Κυριακή που μας πέρασε στο Κύτταρο θα λάμβανε χώρο το Draconian Beauty mini Fest με co-headliners τους Σουηδούς Ofermod και τους δικούς μας Acherontas. Στην συναυλία επίσης συμμετείχαν οι Empire of the moon, Akrotheism, Septuagint. Για τους Akrotheism και τον περσινό τους δίσκο έχω μιλήσει παλιότερα, με την ζωντανή τους εμφάνιση να μου αφήνει θετικές εντυπώσεις, σε αντίθεση με τους Septuagint που ίσως επειδή ήταν οι πρώτοι, ίσως επειδή δεν είμαι εξοικειωμένος με το υλικό τους, δεν με συγκίνησαν. Οι Empire of the Moon με το ελληνικό 90ς black και με επιρροές από Darkthrone(όπως όλοι άλλωστε) ήταν συμπαθητικοί, αλλά από ένα σημείο και μετά ένιωσα ότι κάνανε κοιλιά.Προφανώς στο μέλλον που θα έχουν και περισσότερο υλικό στην δισκογραφία τους θα με κάνουν να αναθεωρήσω.Τώρα για τους headliners, οι Ofermod με το on stage ritual που παρουσίασαν είχαν ενδιαφέρον, αλλά φυσικά τα κομμάτια μιλούσαν από μόνα τους.
Οι Acherontas βγάλανε νέο δίσκο φέτος.Φυσικά επειδή εγώ λόγω υποχρεώσεων είχα παρατήσει το blog για σχεδόν 2 μήνες, δεν έχω αναφερθεί σε καμία νέα κυκλοφορία παρόλο που τόσο καιρό άκουσα αρκετές.Αλλά κάθε πράγμα στον καιρό του(ω ναι ειρωνεία).Οι Acherontas στο live ήταν εξαιρετικοί, τα κομμάτια είχαν δυναμική, η ατμόσφαιρα και ο ήχος εξαιρετικοί, και για μένα μακάρι να παίζανε και παραπάνω από την 1μιση ώρα που εμφανίστηκαν.Από τα κορυφαία εγχώρια συγκροτήματα στον ακραίο ήχο και όχι μόνο.
SATANIC ART
13 Μάρτη.Παρασκευή.Ωραία μέρα, Παρασκευή και 13, ο Jason λογικά θα έσφαζε κόσμο, εμένα με έπαιρνε ο ύπνος και θα έχανα το πρωινό μάθημα. αλλά θα έβλεπα Primordial ζωντανά. Ανυπομονησία δηλαδή.Έλα όμως που αυτή η Παρασκευή έγινε καλύτερη γιατί διέρρευσε (streaming δηλαδή) ο 5ος δίσκος των Dodheimsgard. Α Umbra Omega λέει. Ωμέγα βλέπω στον τίτλο, οι συνειρμοί γιατί είμαι αρρωστάκι για κάτι τέτοιο με συνεπαίρνουν, το εξώφυλλο δεν θυμίζει σε τίποτα black metal συγκρότημα.Αλήθεια όμως τι στους DHG θυμίζει black metal?Αρκετά θα πει κανείς, ίσως και τίποτα κάποιος άλλος.Λίγο πολύ όποιος έχει έρθει σε επαφή με το συγκρότημα αυτό και με την δισκογραφία του ξέρει περί τίνος πρόκειται.Αν όχι λυπάμαι αλλά εγώ είμαι το λιγότερο ακατάλληλος για να σας περιγράψω αυτό το συγκρότημα.Θα πω αυτό μόνο.Κάθε άνθρωπος που θέλει να λέει ότι ακούει τα πάντα, καθώς και κάθε οπαδός της ακραίας μουσικής οφείλει να υποβάλει τον εαυτό του στην διαδικασία να ακούσει το 666 International.
Ναι τότε που η Moonfog όριζε το intelligent black metal με την ανίερη τριάδα(plus 1 για μένα) της.Rebel Extravaganza από Satyricon, 666 International από DHG και Thorns από Thorns. Θα προσθέσω και το Plaguewielder των Darkthrone αλλά και το Grand Declaration of War των γιγάντων Mayhem αν και δεν άνηκαν στην Moonfog τότε.1999-2001, μια τριετία που έδειξε πόσο τρελό και παρανοικό μπορεί να γίνει το black, αν και δείγματα είχαν δώσει τόσο οι Abigor, όσο και οι Arcturus. Ο Aldrahn έφυγε, ο Kvohst ήρθε και το Supervillain Outcast(2007) ήταν ο δίσκος που προσπαθούσε να συγκρατήσει την ηφαιστειογενή λάβα, και την βιομηχανική δυστοπία που ξέσπασε αυτή την τριετία.Πολλά συγκροτήματα προσπάθησαν να ακουμπήσουν αυτό το είδος, αυτές τις κιθάρες.Ακόμα και οι δημιουργοί τους τόλμησαν να επανέλθουν στα ένδοξα αυτά χρόνια, βλέπε το περσινό Mayhem. Ο Vicotnik( mastermind των DHG) όμως σώπασε.Απομακρύνθηκε από τα κοινά. Τα χρόνια περνούσαν και οι DHG έδιναν σπάνια δείγματα ζωής και ύπαρξης.Το περσινό Deathtrip έδειξε πόσο έχει λείψει σε όλους αυτή η ΦΩΝΗ και η ανακοίνωση νέου δίσκου έκανε τους οπαδούς να μετράνε αντίστροφα.Κανείς όμως δεν ήταν σίγουρος πότε θα βγει αυτός ο δίσκος.2013?2014?20??Ε η 16η Μαρτίου 2015 πλέον θα χαραχθεί στις μνήμες των οπαδών.8 χρόνια αναμονής όμως ήταν πολλά..Ίσως και όχι τελικά.
Ο δίσκος απαρτίζεται από ένα εισαγωγικό ambient instrumental 63 δευτερολέπτων, και μετά η κόλαση απλώνεται σε 5 11λεπτα (το λιγότερο) έπη.Όσα και οι κορυφές του άστρου τους.Και από το εισαγωγικό riff του Aphelion Void μέχρι το κλείσιμο του Blue Moon Duel ο ακροατής υποβάλλεται σε ένα τεστ αντοχής.Είσαι ικανός για λίγο παραπάνω από μια ώρα να μείνεις προσηλωμένος στον στόχο σου και να αντέξεις τα όσα διαδραματίζονται?Είσαι ικανός να πείσεις τον ασήμαντο πλέον εαυτό σου ότι η αναμονή άξιζε και, είσαι έτοιμος να ακούσεις κατ' επανάληψη τον δίσκο ώστε να απορροφήσεις κάθε νότα, κάθε ήχο κάθε συναίσθημα που πηγάζει?Αν όχι, δεν φταις εσύ, ούτε ο δίσκος.Απλά αυτό το συγκρότημα δεν είναι για σένα.Ίσως ποτέ δεν ήταν αλλά δεν μπορούσες να το δεις.Ακούγομαι και φαντάζω ελιτιστής.Δεν είναι έτσι.Ο καθένας έχει τα γούστα του και σίγουρα εσύ που δεν άνοιξες τον εαυτό σου σε αυτή την εμπειρία θα έχεις να μου προτείνεις εμένα ένα αντίστοιχο άκουσμα.Οπότε δεν απευθύνομαι σε εσένα.
Οπότε φίλε συνοπαδέ που απαντάς ναι στα προηγούμενα ερωτήματα, απευθύνομαι σε εσένα.Γιατί εσύ θα καταλάβεις κάθε λέξη που γράφω.Δεν είμαι κριτικός μουσικής, μιλάω καθαρά από υποκειμενική σκοπιά.Εσύ που συμμετείχες σε αυτή την υπερβατική εμπειρία να ακούσεις αυτό τον δίσκο θα καταλάβεις ότι ίσως 8 χρόνια ήταν λίγα.Θα καταλάβεις ότι όποιος προσπαθήσει να κατηγοριοποιήσει και να αποδομήσει αυτό τον δίσκο στα επιμέρους στοιχεία που τον ανέδειξαν θα κάνει ένα μοιραίο λάθος.Θα προσπαθήσει να φέρει στα ανθρώπινα μέτρα του, αυτό το οικοδόμημα, ώστε να το κατανοήσει.Εκεί θα βρεθεί μπροστά στον παραλογισμό.
Χάος δηλαδή.Και fractals η γεωμετρία του χάους όπως εκφράζεται μαθηματικά.Η τάση δηλαδή να μην μπορείς να υπολογίσεις πράγματα και πιθανοτικά ενδεχόμενα τα οποία ξέρεις όμως ότι υπάρχουν.Κάνε την σύγκριση.Σύμφωνα με την γεωμετρία της θεωρίας του χάους, η αυτοομοιότητα, δηλαδή η ικανότητα αυτών των χαοτικών σχημάτων να παρουσιάζουν την ίδια σχηματική λογική όσο αναλύονται στα επιμέρους τους, κυριαρχεί σε κάθε σχήμα που όσο αναλύεται σε επιμέρους σχήματα, τόσο αυτά παρουσιάζουν ομοιότητα με το αρχικό σχήμα.Ένα τέτοιο σχήμα είναι το άστρο των DHG το οποίο όσο αναλύεται θα οδηγείται στην χαρακτηριστική νιφάδα του Koch.Η γεωμετρία αυτή καθώς και οι τύποι του Lorentz πίσω από τις προβλέψιμα χαοτικές καταστάσεις, βοήθησαν στην δημιουργία μοντέλων που θα μας δείχνουν την λογική πίσω από την κατανομή των σμηνών γαλαξιών.Φυσικά και αυτή η θεωρία του χάους αλλά και των μαθηματικών πίσω από αυτή έχει πολλές εφαρμογές, αλλά εδώ μας ενδιαφέρει το σύμπαν.Γιατί οι μαθηματικές ανωμαλίες (singularities) είναι εκείνες οι ανικανότητες αλλά και ταυτόχρονα προβλεπόμενες ικανότητες των κοσμολογικών μοντέλων και εξισώσεων να μην μπορούν να δώσουν λύση για συγκεκριμένες τιμές.Εκεί δηλαδή που γεννιούνται οι μελανές οπές, εκεί που η συμβατική επιστήμη και αντίληψη παύει να ισχύει και τα ανώτερα μαθηματικά παίζουν τον ρόλο του Δημιουργού.Η μήπως του Διαβόλου?Αυτού που τροποποιεί τις καταστάσεις για να προκαλέσει την δίνη αυτή?
The Devil hides in fractal patterns..beyond the singularities αναφωνεί Το Λαρύγγι αυτό στο God Protocol Axiom.
O δίσκος αυτός θα μπλέξει πολλά ηχοχρώματα και είδη μουσικής μεταξύ τους, τα κομμάτια θα πάρουν όσο χρόνο απαιτούν για να αναπνεύσουν και να αναδυθούν οι ετερόκλητες πλευρές του ιδιοφυούς εγκεφάλου του Vicotniκ.Κάθε κομμάτι θα σε ταξιδεύει επιφανειακά, ομαλά κατά την διάρκεια του, όμως καμία στιγμή δεν θα μπορείς να προβλέψεις τι θα ακολουθεί, και όσο προσπαθείς να κατανοήσεις τα επιμέρους σημεία κάθε σύνθεσης, τόσο το αρχικό χάος θα επανέρχεται.Ο παραλογισμός δεν είναι τίποτα άλλο από ελεγχόμενη και προβλεπόμενη εξέλιξη της μουσικής.Από τώρα ανακοινώνω ότι είναι ο φετινός δίσκος της χρονιάς για μένα, με αστρονομική διαφορά από τον επόμενο.Ένας δίσκος που δεν μένει σε στεγανά, αλλά δημιουργεί τους δικούς του κανόνες και επιζητά την προσοχή του καθενός.Και φυσικά σαν κάθε τι κακό και επικίνδυνα ωραίο, παρουσιάζει τον πραγματικό του εαυτό σε όποιον του επιτρέψει να εισέλθει μέσα του.
Υ.Γ.1. Θα προσπαθήσω να παρουσιάζω σταδιακά τους δίσκους που άκουγα τόσο καιρό καθώς φυσικά και τις μουσικές κυκλοφορίες του 2015 που μέχρι τώρα με έχουν εντυπωσιάσει.Είναι αρκετούτσικες.
Υ.Γ.2. Δεν θα αναφερθώ σε κυκλοφορίες αλλά θα πω ότι η ελληνική σκηνή εντυπωσιάζει και φέτος όπως κάθε χρόνο πλέον, και ότι είναι εγκληματική μου παράλειψη να μην είχα ακούσει Αkercocke τόσο καιρό.
Αν παίζανε και το Lain with the Wolf οι Primordial την Παρασκευή που μας πέρασε τότε θα μιλούσαμε για υπερβατική εμπειρία.Τώρα ήταν απλά μια από τις καλύτερες συναυλίες (παίζει ρόλο που τους έβλεπα και πρώτη φορά νομίζω) που έχω παρακολουθήσει.Σημασία έχει ότι την ατμόσφαιρα που δημιουργούν τα κομμάτια τους, αλλά και τέτοιο larger than life frontman δεν νομίζω να έχουν πολλά συγκροτήματα στον κόσμο. Πολύ θετικές εντυπώσεις μου άφησαν και οι Mahakala, Battleroar που ανέλαβαν τον άχαρο ρόλο να ανοίξουν το live μπροστά σε ένα διψασμένο κόσμο, αποφασισμένο να γίνει ένα με κάθε στίχο κάθε βλέμμα του Averill και κάθε νότα που έβγαινε από τα μουσικά όργανα των Ιρλανδών.
Δύο μέρες μετά, την Κυριακή που μας πέρασε στο Κύτταρο θα λάμβανε χώρο το Draconian Beauty mini Fest με co-headliners τους Σουηδούς Ofermod και τους δικούς μας Acherontas. Στην συναυλία επίσης συμμετείχαν οι Empire of the moon, Akrotheism, Septuagint. Για τους Akrotheism και τον περσινό τους δίσκο έχω μιλήσει παλιότερα, με την ζωντανή τους εμφάνιση να μου αφήνει θετικές εντυπώσεις, σε αντίθεση με τους Septuagint που ίσως επειδή ήταν οι πρώτοι, ίσως επειδή δεν είμαι εξοικειωμένος με το υλικό τους, δεν με συγκίνησαν. Οι Empire of the Moon με το ελληνικό 90ς black και με επιρροές από Darkthrone(όπως όλοι άλλωστε) ήταν συμπαθητικοί, αλλά από ένα σημείο και μετά ένιωσα ότι κάνανε κοιλιά.Προφανώς στο μέλλον που θα έχουν και περισσότερο υλικό στην δισκογραφία τους θα με κάνουν να αναθεωρήσω.Τώρα για τους headliners, οι Ofermod με το on stage ritual που παρουσίασαν είχαν ενδιαφέρον, αλλά φυσικά τα κομμάτια μιλούσαν από μόνα τους.
Οι Acherontas βγάλανε νέο δίσκο φέτος.Φυσικά επειδή εγώ λόγω υποχρεώσεων είχα παρατήσει το blog για σχεδόν 2 μήνες, δεν έχω αναφερθεί σε καμία νέα κυκλοφορία παρόλο που τόσο καιρό άκουσα αρκετές.Αλλά κάθε πράγμα στον καιρό του(ω ναι ειρωνεία).Οι Acherontas στο live ήταν εξαιρετικοί, τα κομμάτια είχαν δυναμική, η ατμόσφαιρα και ο ήχος εξαιρετικοί, και για μένα μακάρι να παίζανε και παραπάνω από την 1μιση ώρα που εμφανίστηκαν.Από τα κορυφαία εγχώρια συγκροτήματα στον ακραίο ήχο και όχι μόνο.
SATANIC ART
13 Μάρτη.Παρασκευή.Ωραία μέρα, Παρασκευή και 13, ο Jason λογικά θα έσφαζε κόσμο, εμένα με έπαιρνε ο ύπνος και θα έχανα το πρωινό μάθημα. αλλά θα έβλεπα Primordial ζωντανά. Ανυπομονησία δηλαδή.Έλα όμως που αυτή η Παρασκευή έγινε καλύτερη γιατί διέρρευσε (streaming δηλαδή) ο 5ος δίσκος των Dodheimsgard. Α Umbra Omega λέει. Ωμέγα βλέπω στον τίτλο, οι συνειρμοί γιατί είμαι αρρωστάκι για κάτι τέτοιο με συνεπαίρνουν, το εξώφυλλο δεν θυμίζει σε τίποτα black metal συγκρότημα.Αλήθεια όμως τι στους DHG θυμίζει black metal?Αρκετά θα πει κανείς, ίσως και τίποτα κάποιος άλλος.Λίγο πολύ όποιος έχει έρθει σε επαφή με το συγκρότημα αυτό και με την δισκογραφία του ξέρει περί τίνος πρόκειται.Αν όχι λυπάμαι αλλά εγώ είμαι το λιγότερο ακατάλληλος για να σας περιγράψω αυτό το συγκρότημα.Θα πω αυτό μόνο.Κάθε άνθρωπος που θέλει να λέει ότι ακούει τα πάντα, καθώς και κάθε οπαδός της ακραίας μουσικής οφείλει να υποβάλει τον εαυτό του στην διαδικασία να ακούσει το 666 International.
Ναι τότε που η Moonfog όριζε το intelligent black metal με την ανίερη τριάδα(plus 1 για μένα) της.Rebel Extravaganza από Satyricon, 666 International από DHG και Thorns από Thorns. Θα προσθέσω και το Plaguewielder των Darkthrone αλλά και το Grand Declaration of War των γιγάντων Mayhem αν και δεν άνηκαν στην Moonfog τότε.1999-2001, μια τριετία που έδειξε πόσο τρελό και παρανοικό μπορεί να γίνει το black, αν και δείγματα είχαν δώσει τόσο οι Abigor, όσο και οι Arcturus. Ο Aldrahn έφυγε, ο Kvohst ήρθε και το Supervillain Outcast(2007) ήταν ο δίσκος που προσπαθούσε να συγκρατήσει την ηφαιστειογενή λάβα, και την βιομηχανική δυστοπία που ξέσπασε αυτή την τριετία.Πολλά συγκροτήματα προσπάθησαν να ακουμπήσουν αυτό το είδος, αυτές τις κιθάρες.Ακόμα και οι δημιουργοί τους τόλμησαν να επανέλθουν στα ένδοξα αυτά χρόνια, βλέπε το περσινό Mayhem. Ο Vicotnik( mastermind των DHG) όμως σώπασε.Απομακρύνθηκε από τα κοινά. Τα χρόνια περνούσαν και οι DHG έδιναν σπάνια δείγματα ζωής και ύπαρξης.Το περσινό Deathtrip έδειξε πόσο έχει λείψει σε όλους αυτή η ΦΩΝΗ και η ανακοίνωση νέου δίσκου έκανε τους οπαδούς να μετράνε αντίστροφα.Κανείς όμως δεν ήταν σίγουρος πότε θα βγει αυτός ο δίσκος.2013?2014?20??Ε η 16η Μαρτίου 2015 πλέον θα χαραχθεί στις μνήμες των οπαδών.8 χρόνια αναμονής όμως ήταν πολλά..Ίσως και όχι τελικά.
Ο δίσκος απαρτίζεται από ένα εισαγωγικό ambient instrumental 63 δευτερολέπτων, και μετά η κόλαση απλώνεται σε 5 11λεπτα (το λιγότερο) έπη.Όσα και οι κορυφές του άστρου τους.Και από το εισαγωγικό riff του Aphelion Void μέχρι το κλείσιμο του Blue Moon Duel ο ακροατής υποβάλλεται σε ένα τεστ αντοχής.Είσαι ικανός για λίγο παραπάνω από μια ώρα να μείνεις προσηλωμένος στον στόχο σου και να αντέξεις τα όσα διαδραματίζονται?Είσαι ικανός να πείσεις τον ασήμαντο πλέον εαυτό σου ότι η αναμονή άξιζε και, είσαι έτοιμος να ακούσεις κατ' επανάληψη τον δίσκο ώστε να απορροφήσεις κάθε νότα, κάθε ήχο κάθε συναίσθημα που πηγάζει?Αν όχι, δεν φταις εσύ, ούτε ο δίσκος.Απλά αυτό το συγκρότημα δεν είναι για σένα.Ίσως ποτέ δεν ήταν αλλά δεν μπορούσες να το δεις.Ακούγομαι και φαντάζω ελιτιστής.Δεν είναι έτσι.Ο καθένας έχει τα γούστα του και σίγουρα εσύ που δεν άνοιξες τον εαυτό σου σε αυτή την εμπειρία θα έχεις να μου προτείνεις εμένα ένα αντίστοιχο άκουσμα.Οπότε δεν απευθύνομαι σε εσένα.
Οπότε φίλε συνοπαδέ που απαντάς ναι στα προηγούμενα ερωτήματα, απευθύνομαι σε εσένα.Γιατί εσύ θα καταλάβεις κάθε λέξη που γράφω.Δεν είμαι κριτικός μουσικής, μιλάω καθαρά από υποκειμενική σκοπιά.Εσύ που συμμετείχες σε αυτή την υπερβατική εμπειρία να ακούσεις αυτό τον δίσκο θα καταλάβεις ότι ίσως 8 χρόνια ήταν λίγα.Θα καταλάβεις ότι όποιος προσπαθήσει να κατηγοριοποιήσει και να αποδομήσει αυτό τον δίσκο στα επιμέρους στοιχεία που τον ανέδειξαν θα κάνει ένα μοιραίο λάθος.Θα προσπαθήσει να φέρει στα ανθρώπινα μέτρα του, αυτό το οικοδόμημα, ώστε να το κατανοήσει.Εκεί θα βρεθεί μπροστά στον παραλογισμό.
Χάος δηλαδή.Και fractals η γεωμετρία του χάους όπως εκφράζεται μαθηματικά.Η τάση δηλαδή να μην μπορείς να υπολογίσεις πράγματα και πιθανοτικά ενδεχόμενα τα οποία ξέρεις όμως ότι υπάρχουν.Κάνε την σύγκριση.Σύμφωνα με την γεωμετρία της θεωρίας του χάους, η αυτοομοιότητα, δηλαδή η ικανότητα αυτών των χαοτικών σχημάτων να παρουσιάζουν την ίδια σχηματική λογική όσο αναλύονται στα επιμέρους τους, κυριαρχεί σε κάθε σχήμα που όσο αναλύεται σε επιμέρους σχήματα, τόσο αυτά παρουσιάζουν ομοιότητα με το αρχικό σχήμα.Ένα τέτοιο σχήμα είναι το άστρο των DHG το οποίο όσο αναλύεται θα οδηγείται στην χαρακτηριστική νιφάδα του Koch.Η γεωμετρία αυτή καθώς και οι τύποι του Lorentz πίσω από τις προβλέψιμα χαοτικές καταστάσεις, βοήθησαν στην δημιουργία μοντέλων που θα μας δείχνουν την λογική πίσω από την κατανομή των σμηνών γαλαξιών.Φυσικά και αυτή η θεωρία του χάους αλλά και των μαθηματικών πίσω από αυτή έχει πολλές εφαρμογές, αλλά εδώ μας ενδιαφέρει το σύμπαν.Γιατί οι μαθηματικές ανωμαλίες (singularities) είναι εκείνες οι ανικανότητες αλλά και ταυτόχρονα προβλεπόμενες ικανότητες των κοσμολογικών μοντέλων και εξισώσεων να μην μπορούν να δώσουν λύση για συγκεκριμένες τιμές.Εκεί δηλαδή που γεννιούνται οι μελανές οπές, εκεί που η συμβατική επιστήμη και αντίληψη παύει να ισχύει και τα ανώτερα μαθηματικά παίζουν τον ρόλο του Δημιουργού.Η μήπως του Διαβόλου?Αυτού που τροποποιεί τις καταστάσεις για να προκαλέσει την δίνη αυτή?
The Devil hides in fractal patterns..beyond the singularities αναφωνεί Το Λαρύγγι αυτό στο God Protocol Axiom.
O δίσκος αυτός θα μπλέξει πολλά ηχοχρώματα και είδη μουσικής μεταξύ τους, τα κομμάτια θα πάρουν όσο χρόνο απαιτούν για να αναπνεύσουν και να αναδυθούν οι ετερόκλητες πλευρές του ιδιοφυούς εγκεφάλου του Vicotniκ.Κάθε κομμάτι θα σε ταξιδεύει επιφανειακά, ομαλά κατά την διάρκεια του, όμως καμία στιγμή δεν θα μπορείς να προβλέψεις τι θα ακολουθεί, και όσο προσπαθείς να κατανοήσεις τα επιμέρους σημεία κάθε σύνθεσης, τόσο το αρχικό χάος θα επανέρχεται.Ο παραλογισμός δεν είναι τίποτα άλλο από ελεγχόμενη και προβλεπόμενη εξέλιξη της μουσικής.Από τώρα ανακοινώνω ότι είναι ο φετινός δίσκος της χρονιάς για μένα, με αστρονομική διαφορά από τον επόμενο.Ένας δίσκος που δεν μένει σε στεγανά, αλλά δημιουργεί τους δικούς του κανόνες και επιζητά την προσοχή του καθενός.Και φυσικά σαν κάθε τι κακό και επικίνδυνα ωραίο, παρουσιάζει τον πραγματικό του εαυτό σε όποιον του επιτρέψει να εισέλθει μέσα του.
Υ.Γ.1. Θα προσπαθήσω να παρουσιάζω σταδιακά τους δίσκους που άκουγα τόσο καιρό καθώς φυσικά και τις μουσικές κυκλοφορίες του 2015 που μέχρι τώρα με έχουν εντυπωσιάσει.Είναι αρκετούτσικες.
Υ.Γ.2. Δεν θα αναφερθώ σε κυκλοφορίες αλλά θα πω ότι η ελληνική σκηνή εντυπωσιάζει και φέτος όπως κάθε χρόνο πλέον, και ότι είναι εγκληματική μου παράλειψη να μην είχα ακούσει Αkercocke τόσο καιρό.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου