Τhe Heavens Cry Out For Selim

     Πέρασε καιρός από την τελευταία φορά που έγραψα, κάτι που δεν το συνηθίζω, αλλά μεσολάβησε ένα τετραήμερο καρναβαλιστικών εκδηλώσεων (sic).Και ίσως αργούσα και άλλο να ασχοληθώ αλλά ποτέ δεν ξέρει κανείς.Πριν μερικά 24ωρα γνωστοποιήθηκε ότι ο Selim Lemouchi(ex-The Devil's Blood,solo) απεβίωσε.Είμαι σίγουρος ότι το όνομα αυτό δεν λέει και πολλά σε αρκετούς,θεωρώ όμως ότι όποιος αυτά τα 2-3 χρόνια είχε πάρει το αυτί του το όνομα The Devil's Blood και είχε ακούσει λίγο θα ήταν σίγουρος ότι μιλάμε για ένα σπουδαίο συγκρότημα.Ε αυτός ήταν ο αρχηγός ο κιθαρίστας ο συνθέτης.Συνεπώς η μουσική κοινότητα έχασε ένα σπουδαίο καλλιτέχνη.Προσωπικά τον γνώρισα μέσα από τον απίστευτο δίσκο που κυκλοφόρησαν οι TDB το 2011 το The Thousanfold Epicentre.Μια γενική άποψη την οποία λίγο πολύ συμμερίζομαι και εγώ λέει ότι αυτός εδώ ο δίσκος είναι ένας εκ των σημαντικότερων οccult rock δίσκων που κυκλοφόρησαν από το κύμα (όχι ποτάμι-αυτά είναι για άλλους αυτές τις μέρες) της vintage αναβίωσης που ξεκίνησε με τους Witchcraft.Σίγουρα οι prog και Led Zep επιρροές ήταν εμφανείς μαζί με μια σκοτεινή και απαλή σαν ξωτικίσια φωνή της Mouth Of Satan και τους occult στίχους καθιέρωσαν αυτό το συγκρότημα στην elite του είδους του.(Ναι είμαι μέγας οπαδός των Ghost αλλά δεν είμαι και κουφός).Τα αίτια θανάτου δεν έχουν γίνει γνωστά αλλά ελπίζω να μην είναι παρόμοια περίπτωση με αυτή του Jon των Dissection.Σε τέτοιες περιπτώσεις απλά είσαι ευγνώμων στην τελική που υπάρχουν απτοί λόγοι για τους οποίους μερικά ονόματα δεν θα ξεχασθούν ποτέ,εδώ είναι η μουσική κληρονομία(μικρή αλλά πλούσια).
  Κάτι άλλο που παρατήρησα και όσο ήμουν στην Πάτρα είναι πόσο τελικά έχει διαδοθεί ο stoner ήχος στους Έλληνες μουσικόφιλους.Το έβλεπα βέβαια εδώ διαρκώς γύρω μου λόγω Clutch,NightStalker,Planet of Zeus κ.ά. , αλλά όταν πηγαίνεις σε ένα μικρό μαγαζάκι(το Memphis Rock Club δεν είναι δα και Rainbow) Καθαρά Δευτέρα στην Πάτρα για μια τίμια συναυλία 3 ελληνικών μουσικών σχημάτων (το μεγάλο όνομα ήταν οι Void Droid) και αυτό είναι ασφυκτικά γεμάτο, τότε λές κάτι παίζει. Γιατί πολύ λίγοι εκεί μέσα απ' ότι διαπίστωσα είναι μεταλλάδες ή καλύτερα, εξοικειωμένοι με καταστάσεις λαιβ.Και όμως 3 συγκροτήματα που κυμαίνονταν στον ήχο του stoner-southern rock τους τράβηξαν (μαζί με το χαμηλό εισητήριο 4 ευρώ με μπύρα).Μια φθηνή και καλή ροκ-stoner βραδιά είναι πάντα ευχάριστη ακόμα και για όσους δεν είναι φανατικοί.Τελικά ότι έχει βάση το ροκ θα προσελκύσει τον μέσο μουσικό οπαδό ειδικά τον επιρρεπή σε ηλεκτρικές προτιμήσεις.Το γεγονός ότι και η πληθώρα των μπλουζακίων (πςς) ήταν από ελληνικά συγκροτήματα δείχνει σε εμένα ότι πλέον η στήριξη της ελληνικής σκηνής γίνεται πιο έμπρακτα και ουσιαστικά.Το βλέπω και σε όσες συναυλίες πηγαίνω εδώ στην Αθήνα.Άμεσο αποτέλεσμα?Η αύξηση των ποιοτικών κυκλοφοριών από εγχώρια σχήματα ειδικά του λεγόμενου underground χώρου.Γιατί μπορεί να μην έχεις να δώσεις 10-15 ευρώ για ένα δίσκο,αλλά 5-6 για την συναυλία-μίνι φεστιβάλ πιθανοτικά θα είναι πιο εύκολο να έχεις.Στην τελική τα έσοδα του συγκροτήματος είναι πιο πολλά από τα live που κάνει πλέον.Δεν είναι τυχαίο που στις μουσικές μου προτιμήσεις τα τελευταία χρόνια η ελληνική ακραία σκηνή κυριαρχεί.Δεν απαιτείται μόνο ταλέντο για την καθιέρωση στον υπ εδάφιο(καλά, γράφω σήμερα) χώρο.
  1.Ηail Spirit Noir - Oi Magoi( ολοκληρωμένη μουσική πρόταση που δεν χωλαίνει απο πουθενά)
  2.Dephosphorus- Ravenous Solemnity. Μην ξεγελίεσαι από τον όρο astrogrind.  Δεν είναι μόνο grind αλλά ένα ποιοτικότατο και φιλοσοφημένο συνονθύλευμα ακραίων ειδών.
  3. Devil's Blood - The Thousanfold Epicentre. Δίσκος κόσμημα για ένα μουσικό ρεύμα που έβγαλε πολύ hype αλλά και πολλή σαβούρα.Η πίστωση χρόνου συνήθως είναι ο καλύτερος και πιο ουσιαστικός κριτής για πολλά (και εκτός μουσικής) ζητήματα.Α και αν πάλι κανείς αμφιβάλλει για τις προθέσεις τους,το όνομα το πήραν από το ομώνυμο τραγούδι των Watain.No gimmicks here.
  

Σχόλια