Entombed Spirit Noir

      Όταν είχα ασχοληθεί με τους Beastmilk είχα στο μυαλό μου ένα συγκρότημα εκτός μέταλ το οποίο μπορεί να απασχολήσει οπαδούς και της σκληρής μουσικής.Τώρα ίσως η περίπτωση των Ελλήνων Hail Spirit Noir ίσως μπορεί να θεωρηθεί η αντίστροφη.Δηλαδή ένα (θεωρητικά και πολύ γενικά) black metal συγκρότημα το οποίο αξίζει να το ακούσει κάποιος, καθώς το ηχητικό αποτέλεσμα είναι ιδιόμορφο και σίγουρα ικανό να αγγίξει και ανθρώπους εκτός του είδους.

      Ο νέος τους δίσκος που κυκλοφορεί στις 20 Ιανουαρίου και ονομάζεται Oi Magoi είναι ο δεύτερος του συγκροτήματος, και μάλιστα σε διάστημα 2 χρόνων από το πολύ αξιόλογο ντεμπούτο Pneuma  που κυκλοφόρησε το 2012.Οι Μάγοι λοιπόν είναι μια ένωση παράνοιας, ψυχεδέλειας progressive rock (από τα 70ς) black 'n' roll και avant-garde/prog black metal.Ε τουλάχιστον εγώ αυτά διέκρινα ως βασικά συστατικά ύστερα από τις πρώτες 2-3 ακροάσεις.Ε λοιπόν ενώ το psychedelic ή το progressive δεν με τρελαίνουν επιμέρους το καθένα εδώ στους HSN βρήκα την τέλεια αναλογία ξανά ύστερα από το σοκ του Pneuma.Απλά εδώ οι HSN ακούγονται πιο ώριμοι και περιπλέκουν τις συνθέσεις τους καλύτερα από την πρώτη προσπάθεια,αλλά παρ' όλα αυτά παραμένουν προσιτοί.Αυτός είναι και ένας λόγος που θεωρώ ότι ακροατές με διαφορετικές προτιμήσεις είναι πιθανόν να εκτιμήσουν την όλη προσπάθεια.

     Τα folk καθαρά του Demon for a day με το ψυχεδελικό μάυρο ξέσπασμα, η prog μελωδία του Satan is Time που οδηγεί σε μια σχεδόν jazz κορύφωση για να γυρίσει στο black n roll το οποίο όμως μπερδεύει τα Σατυρικά riffs με την τρέλα των τεράστιων DHG.Το ίδιο συμβαίνει και στο Σατυρικό Όργιο, ίσως το πιο μαύρο κομμάτι του δίσκου, το οποίο όμως διατηρεί τις ψυχεδελικές αναφορές με το κλείσιμο με πλήκτρα που εμένα μου θύμισαν Aphrodite's Child.(Δεν είναι τυχαίa και h κοινή ίσως θεματολογία με το 666).Το Mermaid είναι ένα prog έπος με πολλές εναλλαγές και ίσως το κομμάτι που δένει τα ετερόκλητα μουσικά συστατικά πιο τέλεια από κάθε άλλο κομμάτι των HSN.Γενικά πιστεύω ότι κάθε κομμάτι είναι ξεχωριστό και ενώ οι δομές είναι απαιτητικές, το αποτέλεσμα δεν κουράζει τον ακροατή.Κάποια σημεία μάλιστα και ρεφραίν θυμίζουν Ghost επί Infestissumam(αν και οι HSN τα κάνανε και στον προηγούμενο δίσκο.)Με πέτυχαν εκεί που στο γούστο μου αστόχησαν (οι παραταύτα εξαιρετικοί) Oranssi Pazuzu με το περσινό Valonielu.



       Τώρα για να δικαιολογήσω και τον τίτλο με την έκδηλη αναφορά στους Σουηδούς Entombed απλά πρέπει να εξομολογηθώ( και δεν μου αρέσει καθόλου αυτό το ρήμα ρε γαμώτο) ότι επί 2 εβδομάδες ακούω συνέχεια,μεταξύ άλλων, την δισκογραφία τους..Γενικά δεν είμαι και ο μεγαλύτερος death metal fan και αν εξαιρέσει κανείς το blackened death, δεν είμαι και τόσο ψαγμένος στα θανατερά ακούσματα μου.Γουστάρω κυρίως την παλιομοδίτικη εκδοχή του death, Nihilist, Tα Darkthrone μέχρι και το Soulside Journey τα πρώτα Αutopsy, Morbid Angel(Abominations of Desolation-όχι του Smaug- και ξερό ψωμί), και όλα τα Death .Μετά κυκλοφορίες (είπαμε δεν το έχω ψάξει και πολύ καθώς δεν είμαι φαν) από Obituary,Carcass και Cannibal Corpse. Γενικά όμως δεν είμαι ο φαν του λεγόμενου Florida Death Metal, ίσως είμαι πιο κοντά την Στοκχόλμη γεωγραφικά (ούτε εδώ όμως οπαδός της σκηνής, και όχι με την καμία Γκέτεμποργκ). Συνεπώς γουστάρω συγκροτήματα, πέρα από όλα τα τέρμα κλασσικά που ανέφερα plus πρώτο-black/death/thrash των 80ς (Celtic Frost και λοιπά τα έχουμε ξαναπεί) που έχουν το λεγόμενο old school feeling και βγάζουν για μένα την death metal ψυχή,που συναντώ και λατρεύω και στο black metal σε περιπτώσεις.(Antaeus π.χ.).

      Πραγματικά η προηγούμενη παράγραφος γράφτηκε απλά για να πω ότι γουστάρω παλιομοδίτικο σκοτεινό και οργανικό death metal και κυρίως blackened death.Χρήζω ιατρικής παρακολούθησης.(De-ja vu ή πως στο διάολο γράφεται από προηγούμενη ανάρτηση).(Αρκετά με τις παρενθέσεις όμως έτσι?) Που κολλάνε οι Entombed όμως?Κολλάνε στο ότι πρώτα ως Nihilist και στην συνέχεια ως Entombed μέχρι και το Clandestine παίζουν death metal όπως γουστάρω.Ειδικά το Left Hand path ίσως οριοθετεί ακριβώς για μένα το death metal.Απίστευτος δίσκος,ιστορικός υπερ-κλασσικός αλλά αυτά είναι γνωστά στους οπαδούς του είδους και μη υποθέτω.Το σημείο όμως που οι Ενταφιασμένοι(ε καλά νόμιζες ότι δεν θα έχω pun αυτή την φορά?) γίνονται μια από τις πραγματικά αγαπημένες μου μπάντες είναι όταν με την αλλαγή ύφους σε death 'n' roll από το Wolverine Blues με πορώνουν το ίδιο και στα αυτιά μου παραμένουν το ίδιο ωμοί και γεμάτοι ενέργεια,απλά οι Motorhead επιρροές μεταξύ άλλων, καταλαμβάνουν πλέον μεγαλύτερο μέρος στον ήχο τους.Δεν νομίζω να έβλαψε κανένα περισσότερος Lemmy στην μουσική του.Αυτό έλειπε.

    Συνεπώς εκτιμώ απίστευτα μαζί με τα 3 πρώτα τους και τα Uprising , Morning Star, To ride..., βρίσκω ωραίες στιγμές σε Inferno- Serpent Saints,γουστάρω με τις διασκευές τους και γενικά θεωρώ πως ό,τι και να παίζουν το κάνουν ακριβώς όπως πρέπει.Και όλη αυτή την ανάλυση την γράφω γιατί πολύ απλά ήθελα να αναζητήσω τους λόγους που επί 15 μέρες οι Entombed παίζουν μόνιμα στα ηχεία μου.Και που περιμένω το Back to The Front να βγει και να είναι δισκάρα,καθώς το γεγονός ότι ο τραγουδιστής L-G Petrov είναι το μόνο original μέλος πλέον με βάζει σε σκέψεις.Ναι καταχράστηκα αυτή την ανάρτηση για να πω πόσο δισκάρα είναι το Oi Magoi,δείγμα μουσικού IQ και επίδειξη των δυνατοτήτων του black metal να συνεργάζεται με σχεδόν κάθε είδος μουσικής , και να πω πόσο γουστάρω το old School Death και τους Εntombed.Tα συμπεράσματα δικά σας για την λογική μου και την πνευματική μου υγεία..!
    Να και κάτι που είναι πιο ενδιαφέρον από την αερολογία μου.
  1.Oi Magoi - Hail Spirit Noir  Στα τοπ 10 της χρονιάς μου από τώρα,λογικά.
  2. Morning Star (and the rest discography) - Entombed
  3. Perimortem - Death Courier. Από τα πρώτα ελληνικά συγκροτήματα στα early 90s επέστρεψαν μετά από 20 σχεδόν χρόνια με 20 λεπτά παλιομοδίτικου death metal με τούμπανο ήχο(εγώ βρήκα αρκετό Left Hand Path-μεταξύ άλλων- και γούσταρα άσχημα)

Σχόλια